ÖZET

Amaç:

Acil servisler tüm hastanelerin en önemli bölümünü oluşturur. Bu çalışmada imkanları yetersiz olan bir hastanede çalışan doktor ve yardımcı sağlık personelinin acil ve ilk yardım konusundaki deneyim ve bilgilerinin değerlendirilmesi amaçlanmıştır.

Yöntemler:

Hastanemizde görev yapan 17 doktor ve 25 yardımcı sağlık personelinin acil ve ilk yardım konusundaki bilgi ve tecrübeleri gözlemsel ve anket yöntemi kullanılarak değerlendirildi.

Bulgular:

Hekimler ve yardımcı sağlık personelinin temel yaşam desteği ve ileri kalp yaşam desteği ile ilgili bilgi düzeylerinin yetersiz olduğu belirlendi. Bilgi düzeyindeki yetersizlik ile hekimlerin (sırasıyla r=0.301 p>0.05, r=0.317 p>0.06, r=0.228 p>0.05, r=0.284 p>0.05) ve yardımcı sağlık çalışanlarının (sırasıyla r=0.341 p>0.05, r=0.287 p>0.06, r=0.234 p>0.05, r=0.227 p>0.05) yaş, meslek hayatında geçirilen süre, eğitim alınan yer ve alınan acil tıp eğitimi arasında ilişki yoktu.

Sonuç:

Ülkemizde acil tıp uzmanlığının geliştirilmesi veya sağlık çalışanlarının acil tıp rotasyonuna tabi tutulmasının daha doğru bir yaklaşım olabileceği kanısına varıldı.